Wydawca treści
Łowiectwo
Łowiectwo towarzyszyło człowiekowi od zarania dziejów i na przestrzeni wieków podlegało rozmaitym zmianom. Obecnie w Europie ma ono charakter w dużej mierze działalności rekreacyjnej i hobbystycznej. Należy jednak pamiętać, że u podstaw wciąż stoi konieczność regulacji liczebności zwierzyny.
Rolę łowiectwa w gospodarce leśnej należy rozpatrywać biorąc pod uwagę nie tylko aspekty przyrodnicze ale także społeczne i gospodarcze. Zwierzyna łowna jest częścią ekosystemów leśnych, które na przestrzeni wieków zostały bardzo silnie przekształcone przez człowieka. Dotyczy to między innymi braku drapieżników polujących na zwierzynę płową przy jednoczesnej produkcji rolniczej dającej nieograniczony dostęp do pokarmu. Łowiectwo zastępuje więc mechanizm samoregulacji.
Wiele osób rozpatruje również gospodarkę łowiecką jako "hodowlę" zwierząt na wolności. W dobie wszechobecnych koncernów produkujących wątpliwej jakości mięso ze zwierząt przetrzymywanych w niewoli, łowiectwo zdaje się być najlepszą alternatywą dla osób, które cenią sobie ekologię i życie w zgodzie z naturą.
Najnowsze aktualności
Kwitnący wawrzynek
Kwitnący wawrzynek
W lasach Nadleśnictwa Syców (Leśnictwo Komorów) zaobserwować można pierwsze oznaki przedwiośnia.
Charakterystyczną rośliną kwitnącą wczesną wiosną jest krzew z rodziny wawrzynkowatych - wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum). Kwitnie on wczesną wiosną przed rozwojem liści. Kwiaty koloru różowego wyróżniają się znacząco w szarym, wczesnowiosennym lesie.
Roślinę można spotkać w całej Polsce, przede wszystkim w cienistych, wilgotnych lasach liściastych i mieszanych, rzadziej zaroślach. Wawrzynek wilczełyko to jeden z dwóch występujących w Polsce gatunków wawrzynków. Objęty jest ochroną gatunkową, która ma zapobiec zrywaniu gałązek na bukiety. Obok leszczyny jest to najwcześniej kwitnący rodzimy krzew.
Nazwa daphne to starogrecka i starorzymska nazwa wawrzynu Laurus nobilis L. przeniesiona na wawrzynki, ze względu na podobieństwo zimozielonego Daphne laureola L. do lauru. Nazwa pochodzi z mitologii greckiej, według której górska nimfa Dafne uciekała przed zalotami boga Apolla. Wreszcie poprosiła o pomoc Matkę Ziemię. Ta zlitowała się nad nią i zamieniła ją w krzew wawrzynka. Nazwa "wilczełyko" wywodzi się od właściwości kory. Zawarta w niej trucizna po zetknięciu z ludzką skórą wywołuje obrzęki, pęcherze, owrzodzenia, a czasami nawet martwicę.
Krzew zwykle osiąga 1-1,5(2) m wysokości. Rośnie bardzo wolno i posiada wyprostowane, grube ale elastyczne, lśniące, nagie pędy w górze ulistnione. Jest luźno ugałęziony. Młode pędy pokryte są korą w żółto-brunatnym kolorze z delikatnymi domacjami (włoskami).
Cała roślina jest silnie trująca – zwłaszcza owoce i świeża kora.. O ile wawrzynek jest trujący dla ludzi i innych ssaków, o tyle zupełnie nie szkodzi owadom i ptakom.
Należy do roślin nektarodajnych. Kwiaty pojawiają się wczesną wiosną. Ich intensywny zapach jest bardzo przyjemny, kojarzy się z hiacyntami. Mają kielichowaty kształt i około 12 mm średnicy. Gęsto oblepiają górną część pędów, najczęściej skupione po 2–3 sztuki w pęczku. Owocem jest mięsisty nieco owalny pestkowiec – niewielki, lśniący, jasnoczerwony, rzadziej żółty o średnicy około 8–10 mm skupiony na gałązkach poniżej liści.