Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu w nadleśnictwie

Lasy nadleśnictwa położone są w strefie umiarkowanego zagrożenia przez czynniki chorobowe i szkodniki. Do czynników wpływających ujemnie na zdrowotność lasu należą emisje pyłów i gazów z pobliskiego Wrocławia.  Istotne szkody w naszych lasach powodują niektóre gatunki owadów. W ostatnich latach na terenie Nadleśnictwa Syców wzrosło zagrożenie ze strony chrabąszcza majowego i zwójki zieloneczki, zwłaszcza na terenie obrębu Rychtal. Problematycznym gatunkiem jest także brudnica mniszka. W celu prognozowania zagrożeń ze strony tego motyla, na początku lipca, wykładane są specjalne lejkowate pułapki. Od 2018 roku szkodnikiem wtórnym, który stanowi najistotniejszy problem nadleśnictwa w drzewostanach sosnowych jest kornik ostrozębny Ips acuminatus. Szkodnik ten pojawia się przede wszystkim w drzewostanach osłabionych długotrwałymi suszami, szkodami po wiatrach, a także chorobą zamierania pędów sosny wywołanej przez Sphaeropsis sapinea.

Opryski powierzchni leśnych są prowadzone wyłącznie w przypadkach zagrożenia trwałości lasu. Poprzedzone są one konsultacjami społecznymi. Zgodnie z polityką certyfikacji FSC nie stosuje się niebezpiecznych dla środowiska pestycydów.

Guniak czerwczyk - pędraki powodują szkody w szkółkach i uprawach. Fot. M. Zapart

Szkody łowieckie wyrządzają głównie jelenie, sarny i daniele.  W celu zabezpieczenia przed szkodami wyrządzanymi przez zwierzynę, odnowione lasy są grodzone specjalną siatką, którą usuwa się po wyrośnięciu drzewek na odpowiednią wysokość. Aby uniknąć grodzenia zbyt dużej liczby powierzchni, stosuje się również indywidualne zabezpieczanie repelentami i pakułami.

Nadleśnictwo Syców uczestniczy w programie "Małej Retencji Wodnej". Jego realizacja polega na budowie małych zbiorników oraz spowalnianiu odpływu wody z lasu i zahamowaniu postępującego obniżenia poziomu wód gruntowych. Powstałe zbiorniki w ciągu kilku lat zostają zasiedlone przez rozmaite gatunki roślin i zwierząt, znacznie wzbogacając bioróżnorodność.

W celu osiągnięcia zgodności ze standardami FSC na terenie Nadleśnictwa Syców zostały wyznaczone lasy o wysokiej wartości. Obszary te są desygnowane jako „Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych w Polsce (HCVF)". Na obszarach tych działania gospodarcze będą dostosowane do wymogów ochrony wartości takich lasów. Zaliczono je do następujących kategorii:

HCVF 1 – lasy w rezerwatach przyrody oraz ostoje zagrożonych i ginących gatunków,

HCVF 3 – ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy oraz siedliska priorytetowe, 

HCVF 4 lasy wodochronne i glebochronne, 

HCVF 6 – lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności: cmentarze, grodziska, parki podworskie, pomniki przyrody, arboretum, mogiły i miejsca pamięci narodowej.

Zgodnie z wymogami Krajowego Standardu Odpowiedzialnej Gospodarki leśnej FSC w Polsce FSC-NSTD-FM-PL w ramach kryterium 6.4, wyznaczono ekosystemy reprezentatywne. Powierzchnie te nie będą objęte zabiegami gospodarczymi, poza niezbędnymi działaniami podnoszącymi walory przyrodnicze służącymi ich zachowaniu.

W  skład stref ochronnych i powierzchni ochronnych oraz „ekosystemów reprezentatywnych", wyznaczone zostały obszary rezerwatów przyrody, użytków ekologicznych, stref ochrony całorocznej  zwierząt, wybrane siedliska przyrodnicze   w stanie B i C, grunty pozostawione do naturalnej sukcesji, kępy ekologiczne, drzewostany zachowawcze i WDN, oraz miejsca występowania gatunków chronionych.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Szczepić czy nie szczepić?

Szczepić czy nie szczepić?

I wcale nie chodzi tu o podjęcie decyzji w sezonie chorobowym, ale o metodę wegetatywnego rozmnażania roślin.

ZRAZ + PODKŁADKA = SZCZEP

Szczepienie roślin polega na ścisłym złączeniu części rośliny nazywanej zrazem, z inną rośliną - zwaną podkładką. Po ich zrośnięciu się powstaje nowy organizm, zwany szczepem. Zrośnięcie się zrazu z podkładką jest możliwe dzięki działalności kambium, czyli miazgi, która wytwarza w rosnącej roślinie:

a) na zewnątrz wiązki sitowe w których krąży roztwór asymilatów,

b) do wewnątrz - elementy drewna, w których płynie woda ze składnikami mineralnymi.

Zdjęcie przedstawia ścięte zrazy przeznaczone do szczepienia. Zdjęcie przedstawia podkładkę przeznaczoną do szczepienia. Zdjęcie przedstawia gotowe szczepy.

 

Istnieje kilkanaście różnych sposobów szczepienia, ale w praktyce stosuje się kilka z nich:

Przez stosowanie - najbardziej powszechna metoda. Górna część podkładki i zraz są ścinane pod kątem ostrym. Zraz i podkładka powinny mieć jednakową grubość, a obydwa komponenty muszą być dokładnie dopasowane.

Zdjęcie przedstawia ściętą podkładkę metodą na stosowanie. Zdjęcie przedstawia ścięty zraz metodą na stosowanie. Zdjęcie przedstawia szczep zaszczepiony metodą na stosowanie.

Przez stosowanie z nacięciem - metoda analogiczna jak wyżej, z dodatkowym nacięciem podkładki i zrazu. Takim zabiegiem zwiększamy powierzchnię styku obu komponentów i ich lepsze zrastanie.

Zdjęcie przedstawia ściętą podkładkę metodą na stosowanie z nacięciem. Zdjęcie przedstawia ścięty zraz metodą na stosowanie z nacięciem. Zdjęcie przedstawia miejsce styku metodą na stosowanie z nacięciem. Zdjęcie przedstawia szczep zaszczepiony metodą na stosowanie z nacięciem.

Na przystawkę boczną - stosujemy, gdy podkładka jest grubsza od zrazu. Podkładkę obcinamy pod niewielkim kątem, po czym ścinamy lekko korę i drewno. Powierzchnia cięcia powinna być taka sama jak ściętego pod kątem zrazu. I w tym wypadku można zastosować szczepienie na przystawkę boczną z nacięciem.

Zdjęcie przedstawia ściętą podkładkę metodą na przystawkę boczną. Zdjęcie przedstawia ścięty zraz metodą na przystawkę boczną. Zdjęcie przedstawia szczep zaszczepiony metodą na przystawkę boczną.

Na klin, tzw. w sarnią nóżkę – również stosujemy, gdy podkładka jest znacznie grubsza od zrazu. Zraz przycina się w trójkątny klin i umieszcza się w podobnym klinie, wyciętym na podkładce. Założony zraz powinien sam utrzymać się w podkładce. 

Zdjęcie przedstawia ściętą podkładkę metodą na klin. Zdjęcie przedstawia ścięty zraz metodą na klin. Zdjęcie przedstawia miejsce styku metodą na klin. Zdjęcie przedstawia szczep zaszczepiony metodą na klin.

 

NIEZBĘDNE NARZĘDZIA I MATERIAŁY DO SZCZEPIENIA ROŚLIN

  • sekator, niezbędny do ścinania cienkich podkładek przed szczepieniem oraz do ścinania pędów na zrazy
  • nóż do odpowiedniego nacinania podkłądek i zrazu do połączenia
  • osełka - służy do ostrzenia noży z płaszczyznami grubo i - drobnoziarnistą
  • gumki/paski - służą do obwiązywania miejsc szczepienia, zwykle używa się rafi naturalnej, elastycznej, która kruszeje z czasem
  • maść ogrodnicza - służy do pokrywania miejsc szczepienia, zabezpiecza szczep przed wyschnięciem, chorobami i szkodnikami.

Wszystkie narzędzia powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach i systematycznie starannie oczyszczone.

Zdjęcie przedstawia narzędzia użyte do szczepienia roślin: sekator, nóż, wosk, gumki, flamaster.

CO NAM DAJE SZCZEPIENIE ROŚLIN?

Rozmnażanie roślin przez szczepienie daje nam wiele korzyści. Dzięki szczepieniu możemy:

  • powielać cechy licznych odmian uprawnych roślin ozdobnych i sadowniczych, których nie można reprodukować inną metodą, np. przypadku, gdy sadzonka nie chce się ukorzeniać lub siew nie powtórzy pożądanych cech. Dzieje się tak w przypadku większości klonów, buków, jabłoni, jodeł, modrzewi czy sosen;
  • utrwalać mutacje odmian sadowniczych, aby zwiększyć ich liczbę lub poprawić jakość;
  • zaadaptować drzewa do odpowiednich warunków glebowych terenu, np. w przypadku roślin o słabszym systemie korzeniowym, stosując odpowiednią podkładkę możemy otrzymać ten sam gatunek lepiej dostosowany do naszych potrzeb;
  • zaadaptować drzewa do odpowiednich warunków klimatycznych przez dobór odpowiedniej podkładki, np. szczepienie róż na podkładkach bardziej odpornych na mróz;
  • zaadptować drzewa do większej odporności na niektóre szkodniki, szczepiąc je na podkładkach bardziej odpornych na choroby. Badania odporności i wyselekcjonowanie podkładek prowadzone są w stacjach badawczych;
  • przyspieszyć wejście drzewa w okres owocowania (np. odmiany jabłoni szczepi się na podkładkach przyspieszających wzrost i zwiększających owocowanie);
  • zwiększyć obfitość kwitnienia krzewu;
  • nadać drzewom pożądaną wielkość dzięki zastosowaniu podkładki o określonej sile wzrostu. Dobierając odpowiednią podkładkę, mozemy uzyskać różne wielkości tej samej rośliny, przyspieszyć lub spowolnić jej rozwój;
  • nadać roślinie odpowednią formę i pokrój lub nawet całkowicie je zmienić. Dzięki szczepieniu na odpowiedniej podkładce możemy przekształcić krzew z formy płożącej w formę pienną lub płożącej roślinie nadać formę płaczącą;

Zdjęcie przedstawia gotowe szczepy.

POWODZENIE SZCZEPIENIA

Ten sposób rozmnażania wegetatywnego roślin wymaga dużej precyzji i doświadczenia. Na powierzchni rany zadanej przy szczepieniu powstaje kalus (tkanka przyranna) wypełniający szczeliny, a połączone miazgi odtwarzają tkanki przewodzące, przywracając krążenie soków. Z tego względu należy starać się o jak najściślejszy kontakt miazgi, zrazu i podkładki. Udatność szczepienia roślin zależy od przestrzegania określonych zasad, zgodności komponentów, dokładnego ich połączenia, wyboru właściwej pory szczepienia, a także pielęgnacji rośliny po szczepieniu. 

Fotografie: Martyna Kuźniak

Źródło tekstu: 

Szczepienie drzew i krzewów owocowych i ozdobnych, Jean-Yves Prat, Denis Retournard, DELTA. 

Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych, J. Hrynkiewicz-Sudnik, B. Sękowski, M. Wilczkiewicz, Wydawnictwo Naukowe PWN.