Charakterystyczną rośliną kwitnącą wczesną wiosną jest krzew z rodziny wawrzynkowatych - wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum). Kwitnie on wczesną wiosną przed rozwojem liści. Kwiaty koloru różowego wyróżniają się znacząco w szarym, wczesnowiosennym lesie. 

Roślinę można spotkać w całej Polsce, przede wszystkim w cienistych, wilgotnych lasach liściastych i mieszanych, rzadziej zaroślach. Wawrzynek wilczełyko to jeden z dwóch występujących w Polsce gatunków wawrzynków. Objęty jest ochroną gatunkową, która ma zapobiec zrywaniu gałązek na bukiety. Obok leszczyny jest to najwcześniej kwitnący rodzimy krzew.

Nazwa daphne to starogrecka i starorzymska nazwa wawrzynu Laurus nobilis L. przeniesiona na wawrzynki, ze względu na podobieństwo zimozielonego Daphne laureola L. do lauru. Nazwa pochodzi z mitologii greckiej, według której górska nimfa Dafne uciekała przed zalotami boga Apolla. Wreszcie poprosiła o pomoc Matkę Ziemię. Ta zlitowała się nad nią i zamieniła ją w krzew wawrzynka. Nazwa "wilczełyko" wywodzi się od właściwości kory. Zawarta w niej trucizna po zetknięciu z ludzką skórą wywołuje obrzęki, pęcherze, owrzodzenia, a czasami nawet martwicę. 

Krzew zwykle osiąga 1-1,5(2) m wysokości. Rośnie bardzo wolno i posiada wyprostowane, grube ale elastyczne, lśniące, nagie pędy w górze ulistnione. Jest luźno ugałęziony. Młode pędy pokryte są korą w żółto-brunatnym kolorze z delikatnymi domacjami (włoskami). 

Cała roślina jest silnie trująca – zwłaszcza owoce i świeża kora.. O ile wawrzynek jest trujący dla ludzi i innych ssaków, o tyle zupełnie nie szkodzi owadom i ptakom. 

Należy do roślin nektarodajnych. Kwiaty pojawiają się wczesną wiosną. Ich intensywny zapach jest bardzo przyjemny, kojarzy się z hiacyntami. Mają kielichowaty kształt i około 12 mm średnicy. Gęsto oblepiają górną część pędów, najczęściej skupione po 2–3 sztuki w pęczku. Owocem jest mięsisty nieco owalny pestkowiec – niewielki, lśniący, jasnoczerwony, rzadziej żółty o średnicy około 8–10 mm skupiony na gałązkach poniżej liści.